احاديث و روايات در فرهنگ اسلامي از ديرباز و همزمان با نخستين روزهاي طلوع خورشيد عالمتاب اسلام، جايگاه ويژه اي را به خود اختصاص داده و از اهميت والايي برخوردار بوده است تا جايي كه در فقه اسلامي در كنار قرآن، اجماع و عقل، يكي از منابع مهم فقهي محسوب مي شود .در ميان احاديث فراواني كه از زبان مبارك حضرات معصومين عليهم السلام بيان شده است، بخشي از آنها به «حديث قدسي» مشهور گشته اند كه علماي علم حديث شناسي و به تعبير دقيق تر «علم الحديث» در معرفي اين نوع از احاديث چنين گفته اند:
«حديث قدسي عبارت از حديثي است كه پيغمبر از خداوند اخبار كند. بدين گونه كه معني و مضمون آن بر قلب پيغمبر القاء مي شود و پيغمبر با لفظ خود اداء مي نمايد، لذا در الفاظ آن تحدي و اعجازي نيست، به خلاف قرآن كه به الفاظ مخصوص وحي شده كه تغيير آن به لفظ ديگري جائز نيست و ديگران در آوردن مثل آن عاجزند.»(1)
حديث قدسي از نظر موضوع و محتوا در برگيرنده مباحث متنوع و گوناگوني است، از مواعظ و پند و اندرز گرفته، تا تاريخ انبياء و... از جمله مطالبي كه در خلال احاديث قدسي بدان اشاره شده، موضوع زندگي، ويژگي ها و حوادث دوران غيبت و ظهور امام زمان(ع) است كه در نوشتار حاضر به برخي از اين مطالب و موضوعات مهدوي اشاره شده است.

ادامه مطالب در ادامه مطلب :